kaos çocuk parkı- küskün

KÜSKÜN

yelda karataþ’a

bu çocuk denizi deðil
denize bakmalarý seyrediyor
okuyor küskün gözlerde
herkesin mavide büyüyen eksikliðini

iþte bir bakýþ;

çocukken aðaçlara çýkar tanrýya karýþýrdýk
annemiz çaðýrýrdý,O yukarýda kalýrdý
bizse kul, biz,eksik kendimizden’

bir bakýþ daha;

pembe silgiyi ben çaldým kýzdan
kalbimi de kendim kýrdým
kaç kez silmeye çalýþtým ama
bir tülü çýkmadým o günden

...

az daha okþasaydýn saçlarýmý
belki gitmezdi oðlum
almazdý deniz beni içimden
kalmazdým anne,küskün

...

benden baþka biri deðildi babam
olsa severdim onu
bunca yýl olmazdým kendimde

...

büyüyünce uzaklara gideceðim derdi
kim bilir þimdi neresindedir kendinin
yüreðinde gitmeler çoðaltan dostum
sanki yanýmda hala,küskün

...

ilkin dört yaþýmda gördüm denizi
sonrasý hep böyle düþtü
boþtu boþluktu..

bu çocuk denizi deðil
denize bakmalarý seyrediyor,okuyor
küskün
çocukluðumuzun kýrýntýlarýný çalacak bakýþlarýmýzdan
yaralarýna serpecek bir gün tam büyüyecekken
düþmelerinin
büyük yalanlardan
umutlardan
aþklardan



Sosyal Medyada Paylaşın: