KUYU

I

giden
içinizden kalkar gider
ardýnda derin kuyu
doludur
ya da dolacak gibi durur

çünkü bir sonbahar sabahýnýn
þiire damlayan grisidir ayrýlýk
yürek,hüzün yüklü bir bulut

yüzünüzse hep nemli
i mge seli
akar düþlerin kavrulduðu yere

ve yazgý
kuyunun hayata daralan boþluðu
yutacaðýný yutmuþ
örtülmüþtür ten ile

ölümle açýlýr
yazgýdýr

II

çaresiz sabrýn kendine kör güveni
saðlam temelidir ruhunuzun katlý yalnýzlýklarýna
kendini tekrarýna

ve þiir
ve kehanetleri ölümle tamamlanmýþ
lanetli þairlerin
bir ah’ýn
sadece bir ah’ýn yankýsýyla diriliþleri
avutur önceleri

avutur kalbinizde þaha kalkýp
þahta kalan zebaniler
yani kelimeler,cümleler
ölümün kilitlerini kaçýrdýðý
zamanýn çeyiz sandýklarý
defterler ah

ah geç kaldýnýz aþkýn derin
ve boþ bir kuyuya kalmak olduðunu

III

kaç kez
örtüsüz rüyalarýnýza girdim
sýcaktýnýz
sýcaktý göðsünüzde ýþýyan çöl incirleri
ve dudaklarýnýzýn kýzýl mabedinde
güzelliðinize tapýnan ihanet
kývýlcým saçýyordu karanlýðýnýza demet demet

kaç kez
alýp sizi rüyalarýnýzdan
rüyalarýma getirdim
öptüm uzaklýðýnýzdan
öptüm aðzýnýzý,saçlarýnýzý
öptükçe tutuþtu çýplaklýðým
yüzüme döndüm
közlendim
közlendim
közlendim

ve siz
uzanýp her defasýnda yüzüme
seviþtiniz közlerimle

kaç kez
uyandýnýz ayrýlýða
ellerinizde yanýklarla

IV

zamanýn ömür kemiriciliði
geçip her þeyi defterler arasýna býrakmakta
cömertliði

ve döndükçe varýlan
varýldýkça geride kalan
o yeniden var oluþ
yani çýkýþ
yani içinizin çýkýlmazlarýný
rüzgarýn rengine
suyun tadýna gömecek geçmiþ
ya binlerce çocukluk derinde
ya da ruhunuzun eriþemeyeceði yükseklikte

ve yarýnda aranan gelecek
ilk günahýn þehvetinden sýyrýlýp
geldi
gelecek

gelmeyecek

V

burasý uçurumun dibi
bilir misiniz dibi tepesine aþýk uçurumlarý

burasý kýsa sevinçler
kýsa aydýnlýklar uðruna girilen uzun kabus
kabuslarýnýz var mý sizin de

burasý hayatýn paylaþýlmaya kýsýr yönü
ölü kelebeklerin hortladýðý güneþ mezarlýðý
korkunç masallarda anlatýlan kristal kalpler
kumdan kaleler çöplüðü

burasý tutuk ay
düþünde eriyen yýldýz
d ü þ t ü n ü z d ü þ ü m e
-geçmiþinizden bir kavuþmalýk yer açýn
paylaþýlmazlarý olalým hayatlarýmýzýn,
dedim
-bekle
hayat beklemektir,dediniz
ürktünüz
kaçtýnýz düþümden
yarýnlar ellerinizde...

lokman kurucu




Sosyal Medyada Paylaşın: