aþka kemerbeste bir gecenin
kekre bir düþe tebeddülünü
þafakla açan soluksuz bir gül kadar anlamam
anlatamam
sanma.
sabah ola hayr ola…
ayaza çalmýþ ellerimde keþkül ü fukara,
oturmuþ
bir cami avlusunda
ürkek güvercinlerle beraber
pay ediyorum
aþk kýrýntýlarýný;
sen,
diz çöküp bir rahle önü
bildiðin tüm sýrlarla yamarken
melamet hýrkaný.
kaftanýmdan sýzan
kan
ufku boyar birazdan büsbütün.
ölüm olup gel
dirileyim ellerinde
gün aðarmadan…
songül doðan