Yoksun,yokluğuna kanıttır alev alev yanmalarım

Yoksun!
Sensizlik hecesinde yorgun.
Tutsak bir derin korku sessizliðin,
Gecem de mýsradýr güzelliðin.

Gün gecenin toz duman iklimlerinde çýlgýn bir yýlgýn!
Kokunu aldýrtmayan uzak yollarýnýn,
Bir mum ýþýðý kadar derinleþen aþkýnýn,
Esareti olmuþluðunun,
Sevda kaydýnda.

Þiir mi?

Olacaðý varsa da olmaz parmaklarýmda,
Sevgini tattýkça kanatýr kýr çiçeklerimi.
Adýna zabýt tuttuðum hasret sokaklarýnda,
Acý verir,ayrýlýðý andýðýn her aþk yarasýnda.

Yüreðimde hava durumlarý da iyi deðil!
Olmayan þiirlerimdir buna tek delil!

Mevsimler sensiz oldukça hep sonbahar,
Þiir sayfalarý yokluðunda aðlar.
Gün biter,gecenin koynunda yapraklar,
Sensizlik bu þiir gibi içimi hep daðlar.

Geldiðini ve gel diyeceðin aný duyana kadar da,
Kelimelerim sesimde özürlü.

Sana doldukça,senin tüm tatlý kelimelerin de,
Ellerim güzelleþir,gülücüklerim manalý olur.

Ne kadar engel de taksam aziz sevgine her dem,
Mesut eder ümitlerim,soðutmaz seni bana küsmelerin.

Sorarým,
Þiir olmasa da,bir gün ellerimiz tutuþur mu bucaðýnda?
Olur mu?

Her zaman bir olasýlýk vardýr,yaþadýkça,
Yokluðunda buna kanýttýr,sana yandýkça!

Sosyal Medyada Paylaşın: