YİTİK

Seni;
Hasretle
Özlemle
Çaresizce sevdim.
Deniz kenarýndaki yosunlar
Akarsuya düþüp giden
Kuru yapraklar.
Kaf Daðý’nýn ardýnda kaldý
Renkli umutlar.
Nasýl hasretim bilemezsin,
Gün ýþýðýndaki sabahlara.
Meðer
Ne kadar da yakýnmýþ
Yalnýzlýk.
Nefeslerim bile tutamýyorlar
Beni artýk.
Hani gecelere kafa tutardým.
Þimdi
Tutsaðým ellerinde.
Ölesiye, biteviye.
Gelmeyin üstüme hatýralar,
Gelmeyin.
Yitik zamanýn,
Kaybolmuþ kahramanýyým......

(18.1.2002 tarhli 2.þiir kitabýmdan)


Sosyal Medyada Paylaşın: