Ve
Zikzak…
Gözlerinden kaptýðým sevda denilen emel,
Sensiz kalan beynimde þifasýz bir ur artýk…
Bir sever bir küsersin, yok duygunda bir temel,
Yetiþir bunca zikzak, bir kararda dur artýk…
Ne güzel bir yârim var diye övündüm durdum,
Bir gün beni duyarsýn diye avundum durdum.
Anladým ki, boþ yere seni savundum durdum,
Olmuyor elemime sabýr-sebat sur artýk…
Düþlediðim sevinçler acýlara esirdir,
Lisaným hüzün yüklü hecelere esirdir.
Senden uzak gündüzler gecelere esirdir,
Aydýnlatmaz dünyamý semadaki nur artýk…
Daha nasýl anlatsam bilmem sana hâlimi,
Yetiþmez mi vuslata, bunca hasret talimi.
Al da þu yüreðimden þüphe adlý zalimi,
Sevdamýn saatini kavuþmaya kur artýk…
Göz yolda kulak seste harcadým nice yýlý,
Gündüz gece her aným gözyaþý-acý dolu.
Dönülmez bir diyara varmadan ümit yolu,
Ya hemen gel, ya beni çek silâhý vur artýk…
Nasýl gülsün vefasýz bir goncaya yâr olan,
Hasretten genç yaþýnda gönlü ihtiyar olan…
Çektiðim acýlarý görüp bahtiyar olan,
Þu vicdansýz feleðin boynunu bir bur artýk…
Senden bir söz beklerim hicran denen kabirde,
Toplamak ümidiyle iki yüreði birde…
Haydi bir lütuf kýlýp yalnýz gönlüme gir de,
Atýp durmasýn böyle dünya sensiz tur artýk…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.