Kirpiklerimde Yaktım Şiirlerimi

Hayatýmda ilk kez
Gözlerinde görmüþtüm ýslak denizleri...
Maviye adanmýþ bir sevdaydýn sen.
Hayata gülümseyen deniz kýzýydýn sen..

Seninle yaþamaya öyle alýþmýþtým ki,
Ýçimde nâr ile közlenmiþ yaralarýmý
Gönlünde susturmak için
Her sabah sahillerine koþardým.
Her gece acýya dokunmuþ þiirlerimi,
Kül rengi kirpiklerinde yakardým.

Ve bir gün
Gözlerindeki denizleri kurutup gittin.
Yetim býraktýn beni mavilerin içinde.
Elleri toprak kokan,
Yüreði mavi denizlere yanan bir çocuk gibi
Sýðamadým sensiz çaðlayan matemlere...

Ýçimde kýrgýn düþleri avutmak için
Sensiz denize girecek oldum,
Girmeden kapýlardan kovuldum.
Gözyaþýnda nasýrlanmýþ çýðlýklarýmý
Gecelerin gözlerinde yakacak oldum,
Karanlýgýn içinde bir mum aleviyle avutuldum..

Gittin, mavilerde beni yetim býrakarak.
Gittin, her dalgada yüzüme sensizlik vurur oldu.
Her nefesimde birer birer baharlarým kurur oldu.
Gözlerinde gördügüm mavi deniz,
Sensizlikte beni yavaþ yavaþ dibe çekiyordu..

Dayanacak gücüm kalmadý yalnýzlýðýnda.
Ansýzýn anýlarýmý yüreðimde kanatýp
Tüm þiirlerimi kirpiklerinde yakýp
Hýrçýn denizlerin hüzünlü yüreði oldum.

Sosyal Medyada Paylaşın: