GARABET
Zürafa dallardan geçinir rahatça,
Yaþamak için ayaklar altýnda karýnca.
Serçe delik arar atmacayý görünce,
Uçar yükselir kara kartal keyfince.
Düþer incinir tavþan, kurþunu yiyince.
Farenin sonu gelir, kapana sürtününce…
Kâh kediden kaçar pýsýrýk köpek,
Kâh katýp kovalar çýktýðýn yere dek.
Eþit olan nedir anlamadým doðrusu?
Artar beynimin düþündükçe kaygýsý.
Ne günahý var sanki?
Kör doðar anasýndan,
Alý yeþili görmeden neye yarar duysa ki?
Dilsiz yaratýlýr,
Bir yudum su diyemez,
Tutulsa bir tuzaða aðlar feryat edemez.
Niye gelir bu cihana bir bilene sormalý?
Kolsuz doðar anasýndan veya bacaðý noksan,
Hani eþit yaratýrdý yaratan ?
Ne suçu var beþ yaþýnda bir çocuk,
Felç olur gezer kucak kucak?
Kýt aklým bunlarý nasýl alacak?
Almayacak!
Zorlarsam þüphe altýnda kalacak.
Sanýrým bir daha karýþacak.
Daðýtýlýr herkese türlü meziyet
Ya da eziyet,
Çok geniþ bir yelpazede,
Birer sepet.
Kimine koca orman,
Kimine tek bir aðaç.
Kimine taht, taç.
Kimine baht, baç.
Kimine hilal, kimine haç…
Tanrým!
Çýldýrmak gelir düþündükçe seni,
Anlamak mümkün deðil en basit hikmetini…
Verirsin malý mülkü, gözümüz onda,
Adamýn þeyinde devamlý sonda…
Kiminin önünde lahmacun, dürüm,
Kiminin kolunda devamlý serum…
Sepeti deðiþtirmek deðilse elde,
Rýza göster payýna,
Kaderim de,
Oyna þu ince telde.
Ýnanýrým aklým ermese de;
Herkes eþit Tanrý indinde.
Hem ne çýkar olsa fakir?
Ne çýkar olsa sakat?
Fani deðil mi hayat?
Þu kainatta, altýmýzdaki yerde,
Yarattýðýn her þeyde,
Ne zevktir, seni aramak,
Seni duymak, her türlü hikmetinde.
Düþünürüm, düþündükçe çýkar harým.
Yanarým, artar narým.
Descartes gibi, ben de varým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.