BENZETMEK

Bir demir atomunun aynýsý,
Bulunmazmýþ yanýnda.
Maden ocaðýnda,
Dünyada,
Hatta güneþ sisteminde bile…

Bir ihtimal, evrenin bir uzak bucaðýnda,
Belki bir tanecik…
Onu da aramak nafile.

Hal böyleyken;
‘Hýk demiþ burnundan düþmüþ’
Ya da ‘anasý kýlýklý’ damgasýný vurmak niye?
Apayrý bir kimliðe.
Ya da zorlamak benzesin filana diye.

Tanrý kimi kime tutmuþ eþ?
Ana, baba ayný,
Taban tabana zýt,
Bir sürü kardeþ.

Ýkiz yaratmýþ ama, benzetmemiþ.
Andýrýr simasý,
Ayrýdýr dimaðsý.

Kim kime eþit kim kime denk?
Saçlar, gözler, tenler hepsi rengarenk.
Kimi zengin, kimi fakir,
Kimi gururlu, kimi hakir.
Kimi diþlek, kimi peltek,
Kimi cesur, kimi ödlek,
Güzeli var, çirkini var,
Kimi akýllý, kimisi deli doðar…
Dünyanýn güzelliliði bu zenginlikte.

Olsaydý bütün erkekler ayný,
Kadýnlar ayný.
Sadece adlarý ayrý.
Seyret kargaþayý gayrý…
Gelen kim?
Anan mý, bacýn mý?
Kardeþin mi, kocan mý?
Mecnun’u yok, Leyla’sý yok,
Ferhat’ý yok, Þirin’i yok
Kerem’i yok, Aslý’sý yok…

Ben hiç benzetmem kimseyi kimseye.
Herkese ayrý makam, ayrý sandalye.
Ýsteyen camiye, isteyen kiliseye.

Yok yok!
Gel meselenin özüne.
Bakma onun bunun sözüne.
Bu renkli dünya dururken,
Ýstemem tek tip dünyayý.
Ýsteyen alsýn soksun gözüne.







Sosyal Medyada Paylaşın: