şiirsel sevişmeler

diline
dolanan þiiri
yere tükürdü
adam..

_bu kadar aydýnlýkken
geceler
ve
güneþ artýyor iken
günlerimden
neden
neden...
’kimse’
beni görmüyor..._

sayýklamalarýnýn
yüzünü
kapadý
elleriyle..

bu eller
eli miydi gerçekten.
turuncu bir
rüzgardan mý çalmýþtý
bir haziran
gecesinde..

yüreðinin
ucundakinden
önce,
düþebilirdi
tekrar
þiire

düþündü...

þimdi..
yüreði
þiirde kalmýþlara
dönebilir miydi..

vakit bu kadar
geçken
ve
bütün tavuklar
dünyayý
darý tarlasý sanýrken
bunu yapabilir miydi...

þiirdeki
yüreðe
dönmedi adam..

ve
ilk kez
bir dala tutunmadan
býraktý ellerini..

27/12/2010
ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: