Ayaklarýmdan baþlayýp, ufka kadar uzanan gördüðüm; kocaman harflerle yazýlmýþ bir hiçlik... Noktasý bile bir kaç yýlý kaburgalarýndan kýrmýþ ardýna düþen her cümleyi helak etmiþ bir hiçlik.
Peki neden yaþýyorsun? diye sorma. Ufkun ardý... Görünmüyor iþte!..
G.Yaman
Sosyal Medyada Paylaşın:
_gÖKHAnN_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.