Bir þahýs ki, adam gibi olmazsa, Çobanýn güttüðünden, ne farký kalýr. Bir derdi yok, amacýný yaþamýyorsa Ondan ne köy nede, kasaba olur.
Bir þahýs ki, menfaate el etek açar, Hizmete gelince, iþi býrakýp kaçar. Sonrasýnda, ahkâm keser laf atar. Bir davuldur, sesi uzaktan da duyulur.
Þimdide anlatalým, adam gibi adamý. Yaþadýðý delilik mi veyahut ta sevdamý. Ýhlâslý olmak için yapýlan bir kavgamý. Bu haleti ruhiye de, eriyerek kaybolur.
Adam ki tek baþýna, numune-i misaldir. Öðreniyor ve yaþýyor, ilim ile amildir. Mütevazý kiþilikle, cemiyete örnektir. Âlimlerin ölümleri âlemin ölümü olur.
Bir adam ki, yüreði aþk þevk ile çarpar. Unutmaz eþini dostunu, arar hatýrýn sorar. Adam gibi adamýn, halleri neyse yaþar. Böyle insanlar ile toplum huzurlu olur.
Mehmet DEMÝREL 25.12.2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
m.demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.