PENCERENİ AÇIK TUT
Baðlayýp düðüm düðüm, ulayýp heceleri,
Yükle azgýn kýsraða, al götür geceleri!
Ben çözerim kapýnda bütün bilmeceleri;
Ay vaktidir umudun, ümidin son fýrsatý,
Düþünce ýrmaðýmýz, buz kesse de kaskatý.
Yollara düþ yeter ki, davranýp geçmek için,
Hac olur hicretimiz, dilersek göçmek için,
Bir damla su bulunur, eðilip içmek için;
Bayrak olur barýþa, can cevheri bu kanda,
Toprak Kerbela ise, bal damlar beladan da!...
Çaðýr þimdi huzura, uzaðý ve yakýný,
Karanlýða karýþýp, kýlýç saklayan kýný,
Bir göz süzecek kadar aralarken kapýný;
Deniz bitti diyorlar, bu yüzden karadayým,
Sormuyorum, nerdeyim? Bak iþte buradayým.
Söyle artýk yüzüme, eðip bükmeden sözü,
Yaþýyoruz bir güzü, biçer þimdi göz gözü,
Bir þey mi anne, baba, kalma akýl öksüzü;
Yýkayýcý tutarlar aldýrmaz da acýna,
Ýkimizi asarlar, tek bir daraðacýna.
Uçmak istemiþtin de, dar mý geldi kafesin,
Keskin bir ayazdayýz, donar sesimde sesin!
Geceler uzun þimdi, tekin deðil bilesin;
Gelsem de burma býyýk, yahut da köse sakal
Her aðaç kovuðunda, diþ biliyor bir çakal!...
Bir ömür damýttýðým, þiþelerde gözyaþým,
Aldýrma ela gözlüm, bir gün bitecek kýþým,
En gökçe doruklarda, gülümserken akýþým;
Göz deðerse gönlüme, kalbim dinlemez hudut;
Kalýrsam kapýlarda, pencereni açýk tut...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.