kaybetmeye baþlayýnca gönlündeki yýldýzlarý insan anlarmýþ artýk genç olmadýðýný; ölüm nefesini üflerken yaþamýn tüm vadilerine, anlarmýþ giderek ne kadar yalnýzlaþtýðýný...
ve o gitti yaralarýmda tuzlu sular... damarlarýmda bir ince sýzý... bir yeni kayýp daha ekledim sepetime. çözüldü tüm baðladýðým düðümler, birer birer arttý söküklerim...
o ise sessiz bir nehirdi; yoktu þelaleri, dalgalerý setleri yýkan; akardý mavi gözlerden... dudak kývrýmlarýnda bir maðrur gülümseyiþ kabullenirdi, baþkaldýrmaz, boyun eðerdi. isyankar deðildi kayalarý oyup geçmez, yarýklar açmazdý yüreklerde...
ve bir derviþ edasýyla geldiði dünyadan çekip gitti bir "hu" ile...
Sosyal Medyada Paylaşın:
katre-i aşk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.