Yýldýzsýz kör bir akþamda zamaný içmek için düþtüler yola. Soðuk birer demir gibi kenetlenmiþti elleri. Yüreklerindeki ateþin aydýnlýðýyla yürüdüler, yürüdüler…
Arkasýna bakan düþecekti sonsuza. Dayanamadý erkek. Þöyle bir baktý geride býrakýlanlara. Buz kesti birden yüreði ýþýksýz kaldý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
bohem35 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.