Derin yolculuklardan uyandýrdýlar. Teker teker üzerimize çullandýlar. Biri hayallerimizi çalarken, Diðeri boþ kahkahalarla ardýmýzdan gülerken, Arkadaþým murat döndü baktý yapýlanlara. Bu adamlar ne yapýyorlar dedi boþ bakýþlarla? Ben dayan yiðidim, güzel günler pek yakýn dedim gururla. Arkasýndan Aramýzdan Hüseyin atýldý; Pek atýlgan, pek delidoluydu Hüseyin. Karadeniz inatçýlýðý üzerine oturmuþtu besbelli. Konuþturmadýlar, kapalý kapýlar ardýna kapandý. Kim bilir nereye götürmüþlerdi 25’inde ki efeyi.
Ýþte böyleydi kýsaca dostlar yaþananlar. Dünyaya bakýyorum da, Nerede kaldý bu idealler? Herkes kendi dünyasýnda yaþarken, Dopdoluydu geçmiþte yaþananlar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hakan Özen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.