Öz benlik

Pencereler açýk,
Dýþarýdan güneþ vuruyor alabildiðince.
Kitaplýðýmýn tozlu raflarý,
Alýþkanlýklarýmý söylüyor hafifçe.
Kýrmýzý þarabým masamýn üzerinde
Yalnýzlýðý gömüyorum içime.
Deniz dalgalarý geliyor kulaklarýma
Sahilde loþ bir ay ýþýðý altýnda
Yýldýzlarý seyrediþimizi hatýrlýyorum
Bulutlu sonbahar akþamýnda.

Düþlerim geliyor aklýma.
Yapabildiklerimle övünüyor
Yapamadýklarýmla küfrediyorum kendime.
Sýkýntý kaplýyor aniden benliðimi
Öfkeyle masadan kalkýyorum.
Sokak kapýsýna yöneliyorum
Gümüldür kucaklýyor beni güzelliðiyle.
Yemyeþil doðasýnda hayallerimi
Ardýndan yükselen denizinde,
Umutlarýma kavuþuyorum yeniden

Bir zýpkýn gibi giriyorum içeri,
Masama oturuyorum.
Yazabildiklerim bununla kalmamalý
Anýlarýmý yaþamalýyým derinden.
Yeniden klavyenin tuþlarýna vurmaya baþlýyorum.
Ýnat edercesine coþkumu yaþýyorum.
Dans ediyor kelimeler beynimde.
Gençliðimin faturasý mý acýlarým,
Yoksa kýrýlganlýðýmýn ödülümü yazdýklarým.

Birden ürkeklik duyuyorum,
Kaç kiþi kaldýk ki geride düþünüyorum.
Yýllar bizden çok þeyler götürdü derken,
Kendimizi mi avutuyoruz.
Yoksa biz mi deðiþmiþtik
Düþüncelerimizi sandala mý bindirmiþtik.
Sorgusuzca kendimize mi yabancýydýk,
Elimizden uçup giden anýlarýmýzla.
Baþ baþa býrakmýþtýk kendimizi
Oysa yaþanacak çok þey var hala damarýmýzda.
Sosyal Medyada Paylaşın: