daraðaçlarýnýn gölgesinde
boynumda yaðlý ilmek
altýmda insafsýz tabure
kýmýldarsam gidecektim sensizliðe
tutunmuþtum sesine
gözlerin düþerdi gecelerime/umut
yýldýzlar dökülürdü yaldýz yaldýz
yakamoz olurdun gözlerimdeki denize
son arzum olurdun
son saatimde dudaklarýmdan dökülen
bana can olurdun,
heyecan olurdun
korurdun kötülerden
ki ben
tam zamanýnda sýyrýlýp küllerimden
tutunmuþtum sesine
þafak vaktiydi,
tan aðarýrken ikircikli
bekliyordum infazýmýn saatini
korkusuzdum seninle,
Ýçimde titreyen umutlarý içerek
yaklaþtý celladýmýn ayak sesleri
uzadý gölgeler
tutuldu nefesler,
þaþýrdý öfkeyi tüküren gözler;
ve sesin...!
celladým;
daha “son dileðin” derken
vurmuþtun tabureme
sen ondan önce zaten!
tutunmuþtum sesine.
öyleyken bile ben,
çünkü deðildim düþmanýn
celladýmdý ben giderken!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.