gel kurtulsun bu þehir mezbelelikten inci sende gizli mercan sende denizin tuzu köpüðü ýþýðý ayýn pencerelerden düþüncelerine yansýyan kýzýn kirpiklerinde uyusun
kadýnlar düþüyor gözlerime saçlarýndaki naftalin kokusu seke seke çýkarken bir üst kata eski evlerin yatak odalarýndan tahta kurularýna uzanan aðaçlýk o bitmez yolda karþýma geçmiþ duruyorsun
bazen unutuyorum dizimde uyutuyorum anneni henüz sen doðmamýþsýn ölmemiþ benim gençliðim oylumlu kesilen saçlarýmdan kafatasýma düþen darbelere aldýrmadan
gecikiyorum diye kýzan deniz otobüsü kalmamýþtýr sahilde ama ben biliyorum ki kostak bir þehirdir Ýstanbul ruhumu çalmýþ sofi sandukalarýnda üryan peþimde gün açan lavantalar
duyuyor musunuz nasýl da güzel kokuyorlar yol boyu iklimsiz taþlar kim saklýyor cenneti koynunda ýþýða can verenden öte o bülbülün dilinde kim var aniden aklýma gelen yar
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayalayna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.