güneþin bulanýk gözlerinde kum taneleri akar evrenin dudaklarýna kirlenmiþ dokuma tezgahlarýnda aðlar renklerin sus kalýþýna...
eski bir mezarlýk dünya kokuþmuþ kentlerin, eprimiþ yüzünü barýndýran sýð ve karanlýk... týkanmýþ burun delikleri yüzyýllardýr nefessiz kan sýzdýran, maviliklerin acýmýþlýðýnda ölü kuþlarýn uçuþtuðu asuman
yorgun dalgalarýn beþiðinde uyuyan yosun parçalarý gibi yaþam cývýk ve kaypak iyilikle kötülüðün harmanlandýðý yerde baþýmýzdan dökülen týrpanlanmýþ / umutlar homurtulu günlere gebe zaman doðdu doðacak, karanlýðýn gözleri…
uyan insanoðlu ! deðerini bil akan zamanýn düþün geleceðini ! gözü dönmüþ çekirge misali tüketme varlýðýný