her þey beni gözlerinde öldürdüðünde baþlamýþtý…
varlýðýnda yok ettiðin hiçliðimin
gölgesine sýðýnmýþtý / sýðýrcýk kuþlarý
çýðlýk çýðlýða tiz seslerin perdesinden
kýzýl nehirlere akmýþtý ömrün
son damlalarý
ateþin kavurduðu külün savrulduðu
her yer mahþer !
vurgun yemiþ yüreðimde talan
matemin en koyu rengine durmuþ aþk
derin bir sessizliðe gömülen mazide
sýzlayan geleceðim / karanlýðý açýlýyor
beni çýldýrtan kahrolasý bezginlik
ruhumda kýþ güneþi
zemheri dokunuþlarýyla geliyor ecel
buza kesen her kývýlcýmda
ahiret sancýlarý
oysa sende yazdan kalma günler
yaban baðlardan heybene
aþk devþiriyor ellerin
genzimi týrmalayan ihanetin kokusu
kekremsi
mil çekilen gözlerimde kan
baktýkça sana kusuyorum
her gün yabancýlaþan ruhunda
katlime vacip kýlýnýrken
ben yâre-i hicranýma sarýlýyorum
bana ölümü yakýþtýrmasaydýn
daðlarýnda çiçek açýyor olurdum yâr!...
ayþe uçar
18 /12 /2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.