Renksiz bir ses yankýlanýr buz kesmiþ soluktan. Üstü baþý daðýnýk bir melodi baðdaþ kurar , Hep ayný telden çalmak istersin, Hep bir yerlerde unutmak kendini. Karnýný iliklemiþ bir türkü gibi.
Ýnsan; eksik atýlmýþ bir adýmdýr aslýnda, Yüz yüze yabancýdýr kendine Gitmek istediðinde, Kendine gel-ir her defasýnda! Hiç olmazsa ; burnunun dikine.
Aralýk 2010 Ýsmet BAYGIN.
Sosyal Medyada Paylaşın:
kırrıko Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.