BUGÜN SON YAPRAKTA DÜŞTÜ

BUGÜN SON YAPRAKTA DÜÞTÜ
Benim olmayacaðýný bile bile sevdim,
Sonbaharda kuru bir yaprak gibi,
Yaþatýrken içimde
Yeniden yeþermenin ümidini
Fýrtýnalara boyun eðmeyen ölü duygular ile
Her akþam sessizce senin gelmeni bekledim.
Karanlýkta cama vuran gölgeleri sana benzettim,
Her kapý çaldýðýnda,
Aklýma hep ayný soru geldi
Gelen, acaba sen miydin?
Biliyordum, sen asla gelmeyecektin.
Ama benimle beraber yaþayan sevgin,
Her seni hatýrlayýþýmda
Yüreðimdeki o tarifsiz heyecandý,
Yýldýzsýz gecelerde yokluðuna aðlayýþýmdý.
Aþk,
Yanýnda olmasýný istemek deðil,
Rüyalarýný bile ona adamaktý.
Bugün, aðaçtaki son kuru yaprakta düþtü,
Rüzgâr, onu da götürdü benden,
Ama bir seni koparamadý
Bana varlýðýný hatýrlattýðýn yüreðimden.
Gün gelecek,
Ölüm, bizi de koparacak yaþamdan,
Belki o zaman,
Sana olan sevgim de gidecek sol tarafýmdan.
Gitmesine gidecek ama,
Bu seferde baþýmda tütecek sevdan,
Kim bilir, birinin ilgisini çeker de,
Fatihadan sonra,
Sana olan ölümsüz aþkýmý okur mezar taþýmdan...
ÝBRAHÝM ÞENTÜRK

Sosyal Medyada Paylaşın: