Ayaðýmýn altýnda, Avcumda, Yüreðimde… Her yerde hep cam kýrýklarý…
Bütün gülüþleri, Sevinçleri, Güzellikleri kanatarak ince ince Küstürdü gün batýmýný, Aðlattý yakamozu, Sýzlattý gün ýþýklarýný…
Karanlýða sindi Aðýtlar, Gözyaþlarý, Ýnlemeler…
Yalana sarýldý sevdalar, Ýffeti boyadý siyahlar, Boynunu büktü çaresizlik… Beyazýn gölgesi utandý… Kýrýk camlar tortop oldu… Gidenin ayak izi yok oldu… Ve ýþýk, güne selam verdi.
Her yerde hep cam kýrýklarý… Koy elini vicdanýna Gör nasýl tükendiðimi, Anla bitkinliðimi, Hisset artýk canýmda can, Özümde hâl kalmadýðýný… Yürüyen ben deðilim, Konuþan hatta gülen… An be an çekiliyor Gönlümün caný… Dokunma! Çek elini yüreðimden! Yersiz yurtsuz bir divaneyken ben, Sana sýðýnan eli kýran sen… Yok ol gözüm önünden! Tek kiþilik gönül evimin Ne kapýsýnda Ne duvarýnda Ne gözbebeðinde olmasýn izin.
18.12.2010 SERAP HOCA Sosyal Medyada Paylaşın:
serap hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.