Burasý bir derin kuyu,
Nasýl mý düþtüm
Düþürüldüm mü yoksa
Bilmem ben…
Bilmeden ne zaman filiz verir baþak,
Ne zaman emzirir bebesini ana…
Öylece yaþarým burada
Bir ileri iki geri gidemeden…
Bulutlarla, yaðmurla, güneþledir hasbýhâlim…
Aðlar ben gibi yaðmur zaman zaman
Boþaltýr gönül yükünü topraða,
Bakar bana ara ara…
Sonra gülümser bulut gizlice
Yalnýzlýðýma inat göz kýrparým ben de…
Güneþ, kýskanýr bizi
Döner durur tepemde
Kýsýp da gözlerimi bakmak istesem
Bakamam da eðerim baþýmý…
Düþenin dostu kim diye,
Gelir aklýma bazen…
Kimdi ki bu çukuru kazan?
Sahi bütün çukurlar benim için mi…
Duyduðum bu aðýt kimden,
Çimenler çýkacak sanki üzerimden
Ki yetti diye baðýracaðým
Sulamayýn, geri durun benden…
Gözyaþýnýz sizin olsun
Bana ninniler söyleyin: mutlu…
Benim için resimler yapýn: renkli.
Benim için el ele tutuþun,
Tutuþturun bütün kara duygularý,
Üfleyin küllerini yüreðime
Ve hiç düþünmeden bencileyin yalnýzlýðýný,
Fýsýldayýn gönül ehline insanlýðý.
14.12.2010
SERAP HOCA