Bir tirosin baygýnlýðýnda bakarým gözlerimle,
Rüyalarým aðlatýr zihnimi yine her seferinde.
Galon galon taþýrým yaþlarýný bana,
Sevdamý belki anlatamam,belki de tam söylemem;
Ama yanarým aþkým,aþkýnla!
Aþkýna düþerim ve bitap kalýrým hasretinle,
Parça parça olurum;
Bin parçaya bölünüp yad ellerde,
Senin aþkýnla yanarým her gece.
Yüzüm solgundur aþkýna düþeli,
Ve bitap kalýrým sensizlikte.
Bil ki,sensiz oldukça da;
Yaðmurlarým hep sessiz yaðacak dünyada.
Her sokak aklýmýn odalarý oluyor,
Sensizlikle geçen her günümde.
Kapþonu baþýma geçirip ardýnca,
Gezerim manipüle edilmiþ duygularýmla.
Ve hece hece bölerim acýmý,
Sen çýkarsýn her birisinde yine.
Yokluðundur tüm bu acýyý bana çektiren,
Tolstoy olurum aþkýnla tren garýnda.
Bir tirosin baygýnlýðýnda bakarken gözlerim,
Otoüsüne geç kalmýþ yolcu isyanýnda,
Rüyalarýmý aðlatýrým zihin mektebinde.
Ve icazetim de mevzu kesinleþir ehlince.
Üstatlar hep haklýdýrlar;
Üçüncü parmak da hukuk-u üstad ile irþad eylenir.
Ey yanýk sevdalý der üstatlar;
Uzanýnca ellerin,ellerini tutmalý;
Ki gözlerin gözlerinde hapis olmalý.
Deðil bir baþkasýnda olma ihtimali,
Gönlün ve hayatýn hep onda kalmalý.
...
..
.
^
Ne diyebilirim ki üstatlardan sonra,
Seni çok seviyorum diyebilmekten baþka.
Kýsacasý sevdiðim;
’EvET,seni Çokkk seviyorum!’