Mütevazı Bir Şiirdi Baştan Sona Mevsimlerim Nuray Ayhan
Mütevazı Bir Şiirdi Baştan Sona Mevsimlerim
Kâinatý dinliyorum Müthiþ bir seda Tahayyüllere götürüyor Mevsimlerin içinde Tefekküre dalýyorum Beyaz karlar üstünde Toprak ana uykuda Bir müjdeci bekliyor Uyanmak için düþlerinden Beyaz gelinliðini soyuyor üzerinden Baharýn habercisi Sürgün veriyor yapraklar Çiçeðe durmuþ aðaçlar Kuþ sesleridir ruhuma dökülen, Ilýk bir rüzgâr gibi Eriyen karlar Süzülüyor topraða Toprak ana mutlu ýsýnýyor bedeni Renkleniyor etekleri Sular ýsýndý bu kaçýncý cemre Aðaçlar meyveye durdu Tablalar bereket gördü Sonsuz nimetler Çeþit çeþit Ambarlar mahsule doydu Ummanlar insanlarla buluþtu Yaz günleri güneþle, bedenler þifa buldu Baktým ki uyanan cemreler uykuya hasret Sararýyor beti benzi aðaçlarýn Hilkatin manasý bu dökülüyor yapraklar Topraða dönüyor, özüyle buluþuyor Su ve toprak mayasý hayatýn Ýçti hayat suyunu toprak, Mütevazý bir þiirdi baþtan sona mevsimlerim Ben hayatý su gibi içip toprak gibi öperim
Melek…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nuray Ayhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.