sokakta bir gül dikenlerinden yoksun... ama kokusu hala bir kaç yüreði sarsabilir
kaldýrýmda bir gül saçlarý bir kenti örtecek karanlýkta bir gül beyazlar içinde ama gül olduðunu unutan unutturulan yüzüne... ki bakýþlarý þehri istanbul kadar yorgun
sonra güpegündüz paltosuna gömülmüþ bir adam otobüsten iner elinde siyah beyaz bir resim, bir annenin koynundan zorla koparýlmýþ gibi durur... adresler sorar, zulasýnda dede yadigarý kabzesi gümüþten bir silah...
bir þehir baksan bir mahallesi boydan boya iki küçük il kadar... ama her sokaðý çamur deryasý gibi esrar ekilir olmuþ parklara hani bir çocuk bile isterse bulur... derken görünüverdi köþebaþýndan- paltosu kaldýrýmlarý süpürerekten o adam býyýklarý yeni terlemiþ üstelik... tetiði çektiði gibi üç yerinden vurulur bir kadýn sokaklar alabildiðine kýrmýzý...
ve sokakta bir gül/yüzükoyun bütün güller adýna kanar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.