Bu renk giysi yakýþmadý sana; Beyazla tanýmýþ, Beyazla sevmiþtim seni Ve sanmýþtým ki beyaz giyer, Beyaz seversin, Beyaza dokunur ellerin hep!..
Oysa þimdi siyah; Simsiyah olmuþ ak görünen yüzün, Yanlýþ bakýyor çukurundan iki gözün, Ýçin dýþýna vurmuþ, Sende her þey kapkara...
Ýçim bir hoþ oldu, Korku girdi yüreðime. Neden siyaha döndü beyaz, Yoksa ilk kez mi çýkýyordun geceden? Yüzün demir renginde, Alaca karanlýk bakýyor keder fýþkýran gözlerin...
Gönlünde kara bir perde, Yüzünde ihanet vurgunu bir suskunluk... Varlýðýn bir iþe yaramadý da Ondan mý konuþuyor yokluðun? Sanýrým zarar ziyanda her þey!..
Bu ne arkadaþ? -demeye dilim varmýyor- Yokluðun bile kara, kapkara... Yüzüne bakýnca gönlümde açýldý yara O da oldu kapkara...
Rukiye Çelik 14 Aralýk 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
bonheur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.