bir insan kimlere bölünmüþse en çok kendinden eksilendir...
kalabalýklar sadece eksiltirmiþ adamý bir insan yüreðini en çok tenhalarda biriktirirmiþ
dönüp geleceði bir Hira’sý bile kalmamýþsa adamýn Çöl yoksa örneðin, hicreti yoksa her þey bir metropol maymunluðuna dönüyor anladým yaþamak: krizlerde...
Ben sana deðil, bir mürþid-i Kamil veyahut kalabalýklara da deðil.. ben þehirlerimize deðil, alacaklýlarýmýza da deðil ben anýlara deðil, sosyalizasyonumuza hiç deðil ben kendiðimi deðiþtiðim herþeyden kendime dönüyorum
satýlan mal geri alýnmaz buralarýn raconunda ben söke söke alýr çeke çeke götürür ve yüreðimi eze eze bir öðüdün secdesinde kýrarým taðutun ruhuma ördüðü maskelerini
gidiyorum gözüm senden ve hepimizden... kalabalýklar yalancýydý adam dediðin doðruyu önce kendine söyleyendir ...
KayýpKentli ...2008 kasým..03:30 Fatih-Ýst
Sosyal Medyada Paylaşın:
kayıpkentli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.