kar yaðýyor Ýstanbul’a
yüzüme sinmiþ hayalin üþüyecek diye ödüm kopuyor
yumuyorum gözlerimi ürkek çocuk gibi
adýmlarýnda eriyor kirpiklerimde buz tutan kar
biliyor musun seni çok özlüyorum bu aralar
köhne bir masanýn üzerinde dirseklerim
ve boðazýmdan geçmeyen bir salep
aðlamýyorum... hayýr(?)
tarçýn kokusu gözlerimi yaþarttý farzet
biliyor musun gözyaþlarým hýrçýn, huzursuz ve asi bu aralar
tad vermiyor denizi seyretmek
dizinin dibinden ayrýldýktan sonra gemilerim
ve rüzgarýn kasýðýna dolanan bir uçurtmanýn ipinde
linç edildiðinden beri bütün heveslerim
biliyorum ki ben hiç reþit olamayacaðým aþka
avuçlarýmda kanarken ektiðin karanfiller
vagonlar dolusu matem taþýyor þimendiferler
elim yüzüm hasret karasý, katran
kar yaðýyor Ýstanbul’a
biliyor musun, üþümüyorum hiç
üstüne titrediðim herþeyi yitirmeyi öðrendim çoktan...
_asmin_
*Joyeux Noël Monsieur