ölümü sevmiyorum artýk
seni yaþatmak adýna
çünkü bir kez de olsa
yüzünden güneþi
içtim...
...
acý þarap gibi
yudumladýðým gözlerin
ve aynalardan yüzüme sürdüðüm hayat kýrýklarý
saçlarýmda zamanla yarýþýrken rüzgâr gülleri
eski bir þairin avuçlarýndan akar
suskunun yenilgisi
-biz miydik sevgilim
sarhoþluðun tadýna bakan, ardýmýzda üzüm bahçeleri
biz miydik
yoksa sadece ben mi?
ne vakit seni düþünsem yüzünde gümüþ çizgiler
ki, seni düþünmek
bir yýldýzla seviþmektir sessizce ay ýþýðýnda
sonra þarlatan bir çan sesi
yýkýlýr üzerime uzaklar
ah nasýl özlüyorum geveze günlerimi
ayrýlýkla þakalaþan küçük bir çocuktum oysa
þakaðým kanýyor þimdi
devrik bir düþün depreminde
unutursun
gözlerime dolan kumu
ve bir eylül yapraðý gibi savrulduðumu
beni hatýralarým vurur bir gece vakti
seni bir piyanonun akordu
akrep ve yelkovan
on ikiyle öpüþtüðünde
acý bir þarap gibi yudumlarken yalnýzlýðýmý
sen hiç bilmeyeceksin, kirpiklerimle örttüðümü gözlerini
ve bahþettiðimi adýna, ölümsüzlüðü…
_asmin_