Aðýrdý yükün Yorulmadan sýrtýmdaki dikenine bakmadan Hey insan olmanýn yaný Sana son sözü kimse söylemedi
Ýlk âdeme seslendi Yalnýzlýk yavan Sana tuz olacak bak Havva Ýnsana insan hayata yol Yüreðe sevda gerek
Bin ateþ yak ýsýnýr mý ellerin Ten sýcaðýn dokunmazsa yüreðe Buzdan dað uyur sessizce yataðýnda Ýnsana dokunmayan elli neylesin eller
Ve bir zaman hýrs nefret aktý iliklere Kabil kardeþi Habile batýrýr zehrini Nefsin dumaný ateþlenir Ýlk son üflenene kadar körükler habire Dokunmanýn tadýný almaz el Sevmenin hazzý baþ tacý olmazsa
Aðýrdý insan olmak Tüy kadar yenlikti aslýnda Uçuþurken tende kýrýklar
Kalp kapatýnca gözlerini þefkate Kýrýk kanatlara destek çalý çýrpý Çer çöp girse de göze Damaðýnda lezzeti Þevk ile bakan aþk ile dokunan Bir çift el bir çift göz Yolunu özünden alan ýþýk
Tende tik tak attýkça zaman Yolun yoldaþa Canýn canana Ömrün dokunmaya Nefesin koklanmaya muhtaç
Zor ya insan olmak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çeşminaz. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.