kayýptý hayalleri’nin iþlediði göz yarýklarýnda birikimlerini taþýdýðý yaram,
bir renk dönüþümü aktarýldý gökkubbe’nin derinliklerinde
çýðlýkta uzaklara eþ deðerdi mesafeler...
susturuldu elleri,
gelen rotasýný kaybetmiþ hüzünleri...
bir çýrpýda nokta koydu hayatýna,
çizdiði harita gibi,
renklerini çözdü sulu kalemle fýrçalarý’nýn darbelerinde...
bir simaydý hazýrladýðý kýrmýzý’nýn her tonu
griden serpiþtirilmiþ olanca kalabalýk daðýnýklýðý,
derindi kara kalemden yaptýðý yarýnlarý...
bir dekordu kendince karaladýðý,
renk vermeye çalýþtýkca yok olan geleceði,
ipten merdivende inen çýkanlar hüsranlarý,
basamakta alýþamadýðý umutlarý asýldý,
bekleþen sevdasýný bitirdi,
yüreðine sardý sarmaladý...
unuttu...
unutturdu kalbine,
susturdu sanki inceden,
cinnet geçirdi kalemi,
sabrýn son haneleri gezindi ipe diziliþindeki alalaceleciði...
ve kýyýsýna sýðýndý zaman,
telaþlý ansýzýn darbeler vurdu,
hüsrana dönen hayatýný buruþturdu.
bitti belkilerin yarýnlara aktarýlmasý geçmedi yakasýndan,
büyüktü küçüldü diz çöktü hüzünlerinin adýmlarýna,
birikimlerini tuvalden sildi.
sevda lekesini kaybetmeden bu þehri arkasýna bakmadan terk etti.
ve...
tentesine deðen güneþ yýkýlan hayallerini ýsýtmadý.
soðuktu donmuþ ellerini býraktý dünlerine...
n.altýn 10/12//2010