yine penceremin kýrýk menteþesinin güne bakan yanýnda gözlerim meþkinde
gidemedim uzaklara iþte
bakýnýyor gözlerim
susuz bir çölde gibiyim
her bakýþýmda ateþ kývýlcým yükseliyor
sorguluyorum ellerime düþen geleceðimi
fýrtýnalarýn durgunluðunda sere serpe yýkanýyor hayallerim
adý üstünde kýrk yamada umutsuzca çýrpýnýyor kaderim
gölgesi vuruyor yeþile çalan alnýma
kirpiklerimden saðanaklarda düþüyor sevda satýrlarýma
kimi zaman hüzünle karþýlýyor kalemim duygularýmý
gözlerim taþýnýyor bu bedenimden apansýz
uç noktalarýný aralýyor gök gürültüleri
sonsuzluk kýyýsýnda özlemlerim bekleþiyor
sesin düçar yaralý öksüz yüreðimin sesini oyalýyor
duygusallýðýma deðiyor nazarlar
gül endamýnda yaklaþýyor
birden güne geliyor
nefesin çoðalýyor özgürce
katili oluyorum saniyelerine vuran sevdamýn
yaralý kalbimdeki seni gözlerime çiziyorum
yine ben penceremin buðusunde beliren hayalinle gölgeni kovalýyorum
n.altýn 10/11/2010