...Senden sonra çöküverdi karanlýk. Uyanýnca yaþama yeniden bir sabah, Bitmemiþ bir öyküden artakalan(iþaret), Bir yaný yüzümün artik hep karanlýk, Artik bir yaným hep hasret. Ýçimde derin sizin, sessiz kanayan Hiç susmayan içimde çýldýran Yokluðun devasýz bela. Biçare dermansýz yürek Yükü yüreðinde, payýna cefa bir ömür Hep Susar, (Kurtulamadým açtýðýn yaranýn acýsýndan. Nice acýlarla savaþtým canimin acýsýyla. Birer birer, onar onar kattým insanlarý yüreðime, çektim çýkardým birden hoyratça. Yaktým, yýktým külüm savruldu hiç yok düþlerle... Gene de deva bulamadým, ömür törpüsüyle artik senden geriye kalan Son Hatýra...) Ümit bu, bir gün elbet (ömür) son bulur Yaradan’ýn cefasý gelir, derdime derman olur...
(Sanýrým ilk kayýtlý yazý.) (Muhtemelen):**:4&5:2007, Diyarbakýr Suat ERSOY
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ersoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.