gündelik hayat

Ýnce narin her zaman ki gibi bir kadýn karþýmda;
Surat beþ karýþ.

Hazýrlýksýzým, öylece bakýyorum.
Belli ki bir þeyler söyleyecek ve bozacak yalama olmuþ düzen tutmayan kalpleri.

Öylece duruyorum karþýsýnda.

Böyle kuytularý aydýnlatmaya çalýþan inceden bir ýþýk ortalýkta;
tetikleyebilir bir þeyleri,
hazýrlýklý olmalýyýz.

Affetmek mi affedilmek mi, öylece kemirgen,
nedensiz,
bakýr alaþýmý bir tat var ki boðazýmda,
her an bütün organlarýmý kusabilirim karþýsýnda.

Soðuk,-bir demir gibi- bakýþlarýnýn arkasýnda kim var kimler var acaba?

Beni altetmiþ; bir türlü önüne geçemediðim bir sevgi var aslýnda,
nereye ne yöne bakacaðýmý bilemediðim,
bildirtmeyen bir sevgi.

Öylece duruyoruz,
duruyoruz,
duruluyoruz,
ertelemeye çalýþýyor
durultuyoruz.

Ne mümkün ki aklýmýza gelenleri birbirimize baðýrmak!

Erteliyoruz.

baþýmýza sonradan gelecekleri önceden erteliyoruz;
bakakalýyoruz.

Sonra,
yemek bulaþýk..

Sosyal Medyada Paylaşın: