bir býçaðýn yorgun kabzasýndan dalýyorum hayata dilimin döndüðü tek þarký sen oluyorsun unutma
seni gitmelerden önce tanýdým ben kalmalara beþ kala kaldýkça aklýmda adýn yoldaþ yaptým hayatýma sen içimden çýkmadýkça daha çok þiirlere duracak bu rüya
yorgunum her gün ayný akþamý aðýrlamaktan yüreðim yaralar içinde gözlerimde karalar karalar bir kadýn ömrümün en beyaz sayfalarýný k/aralar solmuþ bir yaprak dudaklarýný arar bu aralar ölüm kokuyor sokaklar
þarap fýçýya yakýþýr derdi Hayyam kadehler cýlýz kalýr söz yüzeysel an derindir bu aþkýn günahlarýný elbirliðiyle büyüttük artýk cehennem kurulabilir ki cehennem gözlerindir
iki keklik sesi geliyor uzaklardan yunan radyosunda Çaykovski’nin sevgilisi eteklerini kaldýrmýþ geçiyor çaydan deniz bana bakýyor ben denize çekip gitmek deðil de kalmak zarardýr ölüme
atlara ayrýlan zamanlarda o posta arabasýnda benim de bir mektubum olacaktý uzaklar yakamý býrakmadý yakýnlar hep uzak durdu benden aþk biraz da yenilgiler yumaðý yüzleri asýk döndü kadýnlarýn gecelerden
dudaklarýný kullanmayý ilk bende öðrendi sevgilim nereme dokunsa baþlardý kanama beni cennetten kovduran bir þeytanla buluþtum sayfalarý erken kapandý öykülerin benden sana akan bir düþ seliydi yüzüm
günün iþgaline seyirci kalýyor gözlerim daðlarýmý budadýlar uçurumlarý boþalttýlar içime ateþe ekmeklerini bandý çocuklar koyu gölgelerle buluþtu ýþýk toprakla buluþtu tabut ruh bedenden ayrýldý
sen dokununca dökülüyor sývasý yüreðimin zaman kuþatýr her yanýmý içimde bir cenin ölür kan kaplar kasýklarýmý
rüzgarýna sarýlmýþ deli bir poyrazým doðrudur kelimeleri çiftleþtirmekten korktuðum güldüðüme bakma sen yel deðirmenlerine kafa tutmuþ Sanço Panço’yum
Ýsa Ýnan
yedi aralýk iki bin on : Ýnsan hep yalnýzmýþ bunu þimdi anladým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsa inan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.