Ýnsanlar içkileriyle demleniyorlar
Þehrin loþ ýþýklarýnda,
Geçip giden zamanlar eþliðinde.
Ya kahkahalarla devam ediyor gece yolculuðu,
Ya da göz yaþý damlacýklarýyla...
Evimdeyim
Ve bu gece insanlara uymuyorum.
Sarhoþ oluyorum,
Kadehlerin dibini bulmuyorum.
Hüzünleniyorum,
Ama dibe vurmuyorum.
Gülümsüyor ve sana soruyorum,
Bir gözün kaç kadeh deðerinde senin?
Ben neden onlara baktýðým anda sarhoþ oluyorum?
Neden ayakta durmakta zorlanýyor
Ve bundan kýyasýya mutluluk duyuyorum?
Gözlerinde demlenmek istiyorum ben,
Gök kubbenin altýnda,
Ömrüm boyunca.
Ömür dedim de...
Sahi,
Bir ömrü paylaþýr mýsýn benimle?
13/11/03
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.