ey kaf ardýndan
pervasýz bir nazarla
gözlerimi kamaþtýran aþk!…
kefareti ödenmemiþ gözlerin bir yana
yar dudaðýna deðmemiþ
nar dudaklarýn var senin
destursuz sin/sin
can kafesime son nefesin
vebali emanet edip
bir nûn – u sâki/n eline
siyah bir tennure içinde/n
çýkýp da gel,
desem
yine de
gelmez misin?...