Hümanistçe

Masallar ülkesinden
Bir türlü getiremedim,
Peri padiþahýnýn o güzel kýzýný.
Yüreðim esir düþtü gecelere,
Umutlarýmsa hep sürgünlerde.
Ellerim baþýmda,dalgýn gözlerle düþünürüm
Düþündükçe bu aþk imkansýzlýk mý derim,
Hani yoksa imkansýzlýkta,
Bir sevdanýn alevlenmesi mi derim,
Yoksa derim ki,
Gerçekten aþk kavuþmamak mý,
Sevgiliye þiirler yazmak mý derim.
Boþ avuntularda geçer gider zamaným,
Hep düþlerde kavuþmak,
Düþlerde engelleri aþmak,
Bu hayat ne zormuþ derim.
Her yeni günde,
Yine aþermelerde olur umutlarým,
Umuda umut kattýklarým,
Sesim kýsýlýr,
Kaþlarým çatýlýr,
Dökülür avuçlarýma gözyaþlarým.
Nehirlerimde sýrýl sýklam olurum,
Bir titreme tutar yüreðimi,
Ýmkansýzlýkta yaþamak ben buna derim.
Bazen rüyalarýmda;
Baþkasýyla el ele görmek,
Bazende kadere isyan etmek
Kýskanmak onu ölesiye kýskanmak,
Kendi gözlerime bile küsmek,
Ve hümanistçe sevmek
Aþklarýn en güzeli ben iþte buna derim.


Sosyal Medyada Paylaşın: