kanatlarýný çýrpardý asi rüzgâra beyaz melek yangýna su, yoksula katýk, gecesi gündüzüne karýþýk yýlmak yoktu hiç alfabesinde, yaþam mücadelesi felsefesinde her nefes binlerce umuda ray olmuþ çekilen emek.
altýn harflerle yazdýrsa da adýný Hipokrat’a sýzardý yýrtýk ayakkabýsýnýn deliðinden insanlýk kurda kuþa yem olmak zamaný garibanlýk
yýllar takasa girmiþ ömrün maratonuna engelliye takýldý þuh gülüþlü hasret yýldýrým çarptý gençliðime, savruldum bir iklimden diðerine belleðimde hanidir uçuþan beyaz kanatlý bir melek.
arsýzca tozlu yollarý kat ederken yorgun ayaklarým ahþap binada süzüldü gökyüzüne mavi bulutlar sihirbazýn asasý düþtü sanki beynime kýrk yerinden vuruldu vicdaným kanadý damarlarým.
kulaç attým nefesinim son demine fýrlayýp tahta merdivenlere canhýraþ titriyordu bedenimin son azasýna kadar inliyorlardý onlarda unutulmuþ gibi yaralý yürekleri en derinden
kalbim çýkacak gibi atarken yerli yerinden yutkundum, ýþýk arayan gözlerim doldu geçmiþin izinden pamuk tarlasýna yol yol izler taþýrken nurlu çehresi sönmüþ köz misali bakýyordu gözleri
aþinalýk sezdiði belliydi yüreðinden altýnda çocuk bezi, belden aþaðýsý üryan üþüyordu ama sadece yüreði solgun ellerinde çizili kalmýþtý alýn yazýsý gibi damarlarý her biri çektiði yalnýzlýðýn kývrýmlý izi.
ve yüreðimdeki sýzý isyan etmemek için yalvarýrken Rabbine kapýdaki isme takýlý kaldý duygularým “darülaceze” kimsesizlerin sýðýnma evi oysa! dizi dizi selviler bahçesinde boy verdi virane bedeni boþ tuval gibi bekliyordu kaybettiði renkleri kapýda bekleyen þiþko göbekli düþürdü omuzlarýndan baþýný bir karýþ oldu topraða iç geçirdi yýllarýn kocamýþ yaþlý çýnarýna hey gidi hey!... bir zamanlar ünlü bir…….!
Ümmü AÞCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümmü AŞCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.