Naz Yaktı Beni…

Döndüm genç yaþýmda kuru dallara,
Sanmayýn sahilde yaz yaktý beni…
Düþtüm bülbüldeki garip hâllere,
Bir gonca güldeki naz yaktý beni…

Bilmem, baht mý desem, kader mi desem,
Feleðin cilvesi, keder mi desem…
Sevdaya akýl kâr eder mi desem,
Hayale hapsolan haz yaktý beni…

Vuslat denen düþün sihrine yandým,
Ne murada erdim, ne de uyandým…
Tepeden týrnaða aþka boyandým,
Ruhumu kuþatan faz yaktý beni…

Seven her dem gamlý, her dem kuþkulu,
Mümkün deðil savmak derdi-müþkülü…
Yüreðimden çýktý Keremin külü,
Sanmayýn Aslýdan az yaktý beni…

Bin hüzün karýþtý döktüðüm sele,
Kör dumanlar çöktü baktýðým yola.
Yetmez gibi sanki çektiðim çile,
Hep hüzzamdan çalan saz yaktý beni…

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın:

VeliBOSTANCI Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Kardeşim... Karadeniz Gibisin… Memleket Dediğin… Şelâle… Türkçe… Taksim… Arkadaş... Kahramanlar… Ne Zaman… Yandı Gönül…