Bütün bir gecenin karanlýðýyla
Bütün bir günün aydýnlýðýný karýþtýrýp birbirine,
Sana yeni bir þafak vakti çizebilirim…
Yeter ki eskisi gibi dokunsun yüreðime ellerin…
Çünkü ben;
Ölmeye yeminli bir kasým akþamý
Çýkýlacak basamaklarýnda ömrünün
Alnýmý ateþe vereceðim…
Ölümü yazacaðým son defa.
Yazamadýðým bahar günlerinin inadýna
Alabildiðine þehvete bulanmýþ bir gecenin
Ölüm soðukluðuna meydan okuyan ter damlalarýný yazacaðým daðýnýk yataðýmda.
Kasýklarýnda son demlerin kývranýþýyla,
Tecavüzüne kahreden bir bakirenin
Hesapsýzca alnýna adak kaný niyetine sürülen bekâret kanýný yazacaðým,
Ahlaktan bahseden pejmürde insanlarýn inadýna…
Ve
Paçavra gibi bir kenara atýlmýþ kerhane güllerinin hayallerini yamayacaðým,
Anasýný sattýðým dünyanýn gereksiz ahlak kurallarýnýn hatrýna.
Gelenler, gidenler
Gelip arkalarýna bakmadan gittiklerini zannedenler,
O kadar çok ruhunu unutan var ki hatýralarýmýn kapý aralýðýnda.
Zihnim karanlýk bir yetimhaneyi aratmayacak durumda.
Son defa söylüyorum;
Ya gelmeyin hatýrýmý sormaya,
Ya da çekip giderken ruhunuzu býrakmayýn arkanýzda…
Bak iþte;
Salyalarýný akýta akýta sahte gülümsemelerin arkasýna saklanarak geliyor sapkýn ruhlar.
Elleri baðlý bir kurbanýn soðuk sunak irkilmesi yayýlýyor tenime,
Yoksun kalýyorum,
Yoksullaþýyorum.
Uzaktan uzaða duyulan ambulans sesiyle
Uçurumlara yuvarlanan benliðimin kanlý baþýný alýyorum kollarýmýn arasýna
Yüzü gözü daðýlmýþ
Parmaklarýmýn arasýndan sýcaklýða bakakalýyorum.
Lanet bir kurt kemiriyor beynimi,
Gülümsemem de kaným kadar sýcak mýdýr acaba?
Mahalle aralarýnda gizlenen
Samimiyetsiz sokak muhabbetlerinin hengâmesinde boðulmuþ
Utangaç kelimeleri alýyorum himayeme,
Bekleyin
Ben ömrümün en garip hikâyesini anca yazýyorum…
Kýrýk bir masanýn üstünde iðreti duran
Raký kadehini anýmsatýyor etrafýmdaki insanlarýn bakýþlarý,
Dökülse ziyan
Ýçsem fikrime zarar…
Muallâkta kalmýþ bir meselenin gözleriyle
Çözümü sunacak bir beþere bakýyorum,
Belki de azadý mümkündür isyanýmýn bu gece.
Zaman aþýmý uydurmalarýna gülüyorum çelimsizce.
Soðuk geçecek bu kýþ biliyorum,
Ve
Þiirin bel kývrýmýndan pervasýzca süzülen ter damlasýyla irkiliyorum,
Neyin yok ki sonu,
Ben yaþamýn sonuna bile aþina gözlerle bakýyorum…
Kasým’2010 karalamalar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.