Gitmesen
Gitmesen
kuþlar çizgi çizerdi alaca karanlýða
ölüm gibiydi gitmelerin
yaþýyorsam o an bil ki yanýmdaydýn
ha bir gün ölecektim
ha bir gün gidecektin
gittiðin gündü ölüm
gitmesen
yalnýzlýk bir akþam gazetesi gibi koþarak geçecekti
konak meydanýndan
yazýyo yazýyo diye baðýrýp yanýmdan
týnmayacaktým
yüzümde sür manþet bir haber gibi taþýyacaktým sevdaný
gitmesen
hiç gitmesen
hiç ölmeyeceðim diyecektim sana
gitmesen
yokluðun zindan karanlýðýna bürümese bakýþlarýmý
sensiz bir kente býrakmasan beni
sensiz bir kentte bir gün
gün deðil sürgün diyecektim sana
kuþlar çizgi çizerdi alacakaranlýða
gözlerim gözlerini arardý
gözlerin bir denizdi dalýp dolaþacaðým
sensiz bir denizde dalýp dolaþmak
gizli bir vurgun diyecektim sana
gitmesen
hiç gitmesen
hiç ölmeyeceðim diyecektim sana
ayaklarýmda zincir yarasý gibi durmasa kararsýzlýðým
sensiz bir sokaða býrakmasan beni
sensiz sokaktaki her adým
ölüme bir adým diyecektim sana
kuþlar çizgi çizerdi alaca karanlýða
rüzgar gitse yaðmur gitse umurumda deðil
sen gitmesen
sokak lambalarý sönse
karanlýðýnda sevsem seni bu kentin
karanlýða býrakýp gitme beni
karanlýkta sensiz olmak
ölüp kaybolmak diyecektim sana
kuþlar çizgi çizerdi alaca karanlýða
ben diyemezdim gitme sen
sen giderdin
cimri bulutlarýn aðladýðý bir gece
izmir’in kuru ayazýnda yitirdim seni
soðuktan donup tünediði direðin dibine düþmüþ
bir serçe gibi kalýnca þehrin ortasýnda
kuþlar adýmý yazdý alaca karanlýða
rüzgar
usul usul süpürüyordu kenti içimden
bir sen kalýyordun geriye
hiç gitme sen...
Berlin-2001
Nejat Altýok
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.