Sensiz Olduğum İçin
Sensiz olduðum için
kara bulutlar sarýnca çatalkayayý
içimi bir hüzün sarardý
yaðmur yaðardý ardýndan
yaðmur
vurup aþaðý piçhane yokuþundan
çarþýya inerdim hemen
kaybolmak isterdim kendi kentimde
kendi kendimden
belki de bulmak için kendimi yeniden
insanlar geçerdi yanýmdan mahsunlaþýrdým
sokaklar içimden geçerdi
içim içime sýðardý
içim sokaklara sýðardý
içimde birinin özlemi vardý
ne içime ne sokaklara sýðardý
elektrik direklerinde kumrular olurdu ha uçtu ha uçacak
tellerinde tutsak uçurtmalar olurdu bir daha hiç uçmayacak
bir karga sürüsü havalanýrdý
metruk bir köþkün bahçesindeki yapraklarý dökülmüþ kavaktan
yaðmur ip gibi olurdu þapkalý sokak lambalarýna deðerken
ben ýslak bir pardesü olurdum
akþam sokaklara süzülürken
balýk pazarýndan geçerdim
tezgahlarda yýldýzlar uçuþurdu
bir kýz koþardý duraklara doðru
eteklerinde yýldýzlar uçuþurdu
etekleri balýkçýlarýn gözlerinde uçuþurdu
serperken avuçlayýp suyu derya kuzusu bunlar diye
tezgahtan tezgaha laflar uçuþurdu
bir yýldýz tutmaya niyetlenirdim
ellerimde pullar uçuþurdu
saðýmda solumda evine dönen yorgun nefesler olurdu
dönülecek bir ev yaþama anlam olurdu
içim yanardý
yaðmur mevsimiydi sensizlik mevsimiydi
panik içinde sulara dalýp çýkardým
gideceðim bir yer olmazdý döneceðim de
ýþýklar sönerdi birer birer
iþkence gibiydi kepenk sesleri
kenti mi kapatýyorlardý
saatler ilerledikçe tenhalaþýrdý sokaklar
vitrin mankenleriyle kaçamak bakýþýrdýk
ödüm patlardý anlayacaklar diye
ben onlarýn da yalnýzý
karanlýkta daraðacýna benzerdi cumbalar
bir cellad beklerdi ayýþýðýnda ha astý ha asacak geceyi
ürperirdim
bir çýðlýk kopardý basmane garýndan
soma treni mi ne
bir çýð düþerdi sonsuz geceye
üþürdüm
sanki içime atardým adýmlarýmý
kuru bir dal gibi kýrýlýrdý yüreðimde ayak seslerim
sensiz olduðum içindi böyleliðim
hep seni aramalarým sokak sokak
kendimi bulmam içindi
bu kentin içinde sen vardýn biliyordum
benim içimde sen
kendimi arýyordum hep seni aramalarým biraz da belki de sanki de bunun içindi
belki de güneþ karanlýða inat titremelerime inat
çatýr çatýr kýrardý gecenin buzdan kulelerini
günü eleveren ýþýklar sýzardý aralýklardan
sokaklar ekmek kokardý
bir han kapýsý açýlýrdý gürültüyle
kuytularýnda kalaycý ateþleri yanardý
bir körük oflardý içerden
içim yanardý
sensiz olduðum içindi böyleliðim
yüreðimde açtýðýn bir yara vardý
kanardý
kanardý
kanardý...
Nejat Altýok
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.