sen gittin.
ben henüz yarýsýnda bile deðildim aþkýn.
bu yüzden,
senin yüzünden
yüzüne baka baka yaralandým ben.
en çok
gözlerimin enkazýnda bekledim seni.
yol yordam bilmeyen bir çocuk gibi
neresinden tutunduysam hayata
hep nefesine serdim nefesimi.
seni sevmek yakýþýyorken üstelik aþka
ve seni özlemek en iyi eylemken bu durumda
nasýl bir yokluk aðrýsýdýr bu?
yaþatmak için
içimi kazýyan isminde öldürüyor kalbimi.
kasým-2010 / Ýstanbul