yoksul düþünüyorum uykularým kaçýyor yazmak beklenen deprem ortak bir cinayet gibi artýk aþk sallanýyor kainat sevgilim þiir okurken
gittikçe küçülüyor ellerim ihtiyar balýkçýlar aðlarýný çekiyor aklýmdan herkese kucak dolusu balýk bana düþen konserve kutularý üstelik içleri de bomboþ
bir þehir düþünüyorum üstüme yýkýlýyor binlerce ev gözleri senin çocukluðun üstelik bu kýþ havalar da sýcak ölmeyi bilemeyecek kadar güzel aklýmdan geçen kuþlar
vaktimiz yok diyorum beklediklerinden bile kaçmalýsýn öyle her isteyen zülfü yare dokunmamalý cehenneme giden yalnýzca ikimiz olmalýyýz
beklenen bir haberdin çalý çýrpýya takýlýp kalmýþ arife mezar baþlarýnda duran yüreðim zaten taþ zehrine sevdalýdýr yýlan þu bizim kuyruk meselesinden
geliyorum dediðinde elan kuraklýktan çýkmýþ sesinle suya kavuþan iki göz pýnarýndan içmiþim söyle dualarýmýzý çalan Tanrým onlar mý
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayalayna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.