NEY

Bülbüller yuva yapmýþ sen kamýþken dalýna.
Her nameyi doldurmuþ bülbüller kavalýna.
Þafak seher karýþmýþ gözyaþý hep imbata,
Naðmelerin yetiþmiþ aþýklara imdada.

Ýlk görenler seni hep, basit bir kamýþ sanmýþ
Üfleyince bir aþýk, duygudan naðme yanmýþ.
Nasýl yaparsa arý peteklere balýný;
Boðum boðum doldurdun aþkla sen kavalýný.

Ayýrýp seni gölden bir ustaya verdiler,
Þurdan burdan der iken yedi delik deldiler.
Aþýk alýp aðzýna, þöyle üflediyse hey!!!
Düþtü gerçek aþýða, Ulu Mevlana’ya ney.

Gök kubbeye sinerken naðmeler birer birer
En katý yüreklere Allah sevgisi girer.
Tiz perdeden üfleyip, neyzenler nefesini;
Bütün melekler dinler gökyüzünde sesini.

Süleyman ÜSTÜN (1973 Üsküdar/Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: