’’þemsiye yapýmcýlarý
ýslanmaktan tek kiþiyi koruyacak geniþlikte kesince kumaþlarý
yaðmur deðil
yalnýzlýktýr yaðan!’’
büyük harfle aðladý gözlerim
baykuþ sesleri geceye misafir
uykuya dalmadan boðuluyor düþlerim
cenazeme salâ okuyorum
bir lahza nefes alsam yaþayacaðým
heybemde kahýr
dikiþ tutmaz otuz yýllýk aðrýlarým
kurþun gibi aðýr bir hava
içime yaðar arsýz yaðmurlar
kumaþý yýpranmýþ sevdamýn
sandýk lekesi cümleler sarý
ölüm serumu ruhumda damla damla
kaslarým kopuk
içimde acýnýn orkestrasý
maestro rüzgar savurur yapraklarýmý
mavi gülüyor içimdeki çocuk
misket toplarken elleri kanýyor
etken maddesi piyasada yok özlemlerin
iþporta malý bez bebekler
muadili üretilmiyor çocukluðun
tahta beþikleri yakmýþ kara adamlar
toprak yedim saçlarýmdan sürüklenirken
nardan yapýlýr aþkýn þurubu
ben hap yutamazdým oysa
þuruplarý da döktüm üstüme
çýplak ayaklý yürüdüm yarýna
ömrümün duldalarýna çarpýp üþüdüm
desen oldu gözlerime katreler
ateþ oldum cürmüm kadar sustum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.